بسم رب الشهداءوالصدیقین

محبت به دختر 

وظیفه‌ی پدر و مادر تنها تأمین غذا، بهداشت و لباس کودک نیست. بلکه فراتر از آن آبیاری کردن مزرعه‌ی دل‌های آنان با آب حیات‌بخش محبت و عطوفت است. محبت و دوست داشتن، خواسته‌ی طبیعی دختر است؛ زیرا او کانون گرم و اطمینان‌بخشی می‌طلبد که در پرتو آن استعدادهایش شکوفا گردد و شخصیتی ساخته و پرداخته پیدا کند و با دنیای پرجاذبه‌ی محبت و عاطفه و صمیمیت آشنا گردد. از این رو، نوازش والیدن به دختران، جرأت و شجاعت و اعتماد به‌نفس می‌بخشد و روحیه‌ی او را در برابر مشکلات قوی می‌سازد. اکسیر محبت، داروی بسیاری از آلام و بیماری‌های روحی و حتی جسمی کودک است. او با محبت آرام و شاداب می‌شود و غنچه‌ی دلش شکوفا می‌گردد. کمبود و یا فقدان محبت زمینه‌ساز بسیاری از بیماری‌های روانی و جسمی کودک از قبیل بی‌اشتهایی، بی‌خوابی، شب‌ادراری، تقلیدهای بی‌مورد، رفتارهای نامعقول، خواب‌های آشفته، افسردگی روانی، عصبانیت و خشونت و... است[1].